Elegia o telewizorze polskim

Miał szesnaście lat i całe życie przed sobą.

Bez cienia wątpliwości po jednej nutce rozpoznawał przeboje polskiej i światowej muzyki rozrywkowej.

Miał szesnaście lat i całe życie przed sobą.

Zawsze był tym jednym z dziesięciu – kopiec z kuferków podarowanych mu przez blondwłosą panią Sylwię piętrzył się już niemal po sufit.

Miał szesnaście lat i całe życie przed sobą.

Obudzony o trzeciej w nocy potrafił na jednym wydechu podać dawkę Medaxu, którą L-żunia w pierwszym odcinku „Klanu” ukatrupiła małego Eryczka, wymienić wszystkich partnerów Agnieszki w kolejności chronologicznej oraz bez zająknienia wyrecytować przepis na bigos Jerzego.

Miał szesnaście lat i całe życie przed sobą.

Kiedy znudziła mu się własna rodzina, oddał się tej zastępczej. Wkrótce wrócił skruszony: „Pożarliśmy się ze Śliniakiem” – mówił.

Miał szesnaście lat i całe życie za sobą.

W. Hasior, Ostatni toast (1982)